Hoofdstuk 1: via geuren
Door: Jules
Blijf op de hoogte en volg Jules
26 Februari 2017 | Nepal, Pokhara
Om dit land goed te kunnen beschrijven, neem ik mijn toevlucht tot de zintuigen. Om de dans mee te starten wil ik jullie vertellen hoe Nepal aanvoelt door de neus. Vanaf het moment dat ik het vliegtuig uit stap in Kathmandu is er iets anders. Iets wat ik niet gewend ben vanuit Nederland. Er komen nieuwe geuren mijn neus binnen waaien. Zware geuren zijn het. Wanneer je er een kleur aan zou moeten geven, zijn het zwarte geuren. Een mengelmoes van onbekendheid waar nog geen naam aan te geven is. Het is een pallet wat door elkaar loopt en ontrafelt moet worden.
Langzaam wordt het duidelijker wat de geuren zijn. De zwarte geur die ik geroken heb aan het begin van de reis is het verbranden van afval en plastic. Het is een nare geur die ik nog moeilijk verdragen kan. Een andere duidelijke geur die overal rond zwerft, in de straten en rond de mensen, is de geur van ontlasting. Deze bruine geur heeft mij in regelmaat doen kokhalzen. Wanneer je in een kleine bus zit dicht op elkaar, dan is er geen ontsnappen aan.
Maar de meest kenmerkende geur die hangt in Nepal is een gele geur. De geur van komijn. Het kruid wordt gebruikt in het meest kenmerkende maal van het land. Het zit verwerkt in vele gerechten de straten zijn dan ook gevuld met deze geur. Het kan overdadig aanvoelen aan de neus.
Wanneer je de stad verlaat veranderen de geuren om je heen. Je begint het groen te ruiken van de bomen en de planten. De lucht wordt steeds minder zwaar. Het weegt niet langer als een deken op je. Op een enkele keer na dat er een zwarte geur langs vliegt waarin je ruikt dat er afval en plastic verbrand wordt.
Nu na drie weken beginnen de geuren te wennen en voelen ze niet meer aan alsof er een oorlog gevoerd wordt in de neus over welke kleur het meest op de voorgrond treden mag. Zo zie je. Alles went. Het is niet dat de geuren verdwijnen, ze raken meer op de achtergrond.
Langzaam wordt het duidelijker wat de geuren zijn. De zwarte geur die ik geroken heb aan het begin van de reis is het verbranden van afval en plastic. Het is een nare geur die ik nog moeilijk verdragen kan. Een andere duidelijke geur die overal rond zwerft, in de straten en rond de mensen, is de geur van ontlasting. Deze bruine geur heeft mij in regelmaat doen kokhalzen. Wanneer je in een kleine bus zit dicht op elkaar, dan is er geen ontsnappen aan.
Maar de meest kenmerkende geur die hangt in Nepal is een gele geur. De geur van komijn. Het kruid wordt gebruikt in het meest kenmerkende maal van het land. Het zit verwerkt in vele gerechten de straten zijn dan ook gevuld met deze geur. Het kan overdadig aanvoelen aan de neus.
Wanneer je de stad verlaat veranderen de geuren om je heen. Je begint het groen te ruiken van de bomen en de planten. De lucht wordt steeds minder zwaar. Het weegt niet langer als een deken op je. Op een enkele keer na dat er een zwarte geur langs vliegt waarin je ruikt dat er afval en plastic verbrand wordt.
Nu na drie weken beginnen de geuren te wennen en voelen ze niet meer aan alsof er een oorlog gevoerd wordt in de neus over welke kleur het meest op de voorgrond treden mag. Zo zie je. Alles went. Het is niet dat de geuren verdwijnen, ze raken meer op de achtergrond.
-
26 Februari 2017 - 15:19
Kees-Jan:
Mooie omschrijvingen. Zijn de geuren voor jou vervelender dan in Nederland? En hoe ruikt Nederland voor je? Ben benieuwd of je kinderen in de school dadelijk weer een andere geur bij zich dragen...
Groetjes,
Kees-Jan -
27 Februari 2017 - 14:55
Ineke:
Bijzondere kennismaking met het land. Zó herkenbaar. Dit weekend rook ik een rode geur, die me altijd terug brengt naar het land waar jij nu bent. De geur van de open vuurtjes die ik altijd associeer met vriendelijkheid, rust en bergen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
